Half december 2021 begon ik met afvallen: 40 jaar jong, 206kg en met 51 BMI morbide obees.
Ik was altijd zwaar, gepest op school en had de filosofie tot 'zeker moment' te genieten van eten en drinken: lekker en veel! Het werd tijd voor Plan B toen ik bedacht dat ik ongeveer halverwege mijn leven zat. Eerdere (tegen wil en dank) ondernomen pogingen af te vallen voelden als verplichting en draaiden op niets uit. Nu is het anders!

Mijn streefgewicht is 80kg; gezonde BMI is 75 tot 100kg. Ik werk op mijn manier in mijn tempo, met voor mij acceptabele veranderingen. Eetpatroon, voedselkeus en levensstijl. Geen standaard plan als Keto, geen hulp van arts of diëtist en geen opgelegde verplichtingen: dán haak ik af!
Aanpak en intuïtie blijken te werken: gezondere levensstijl, ander-, gezonder en verser voedsel en 'intermittent fasting,' inclusief drinken van veel water (ook buiten het vasten) ipv een fles CocaCola per dag(!) en geleidelijk meer lichaamsbeweging verbeteren mijn leven op 'n níet-invasieve manier. Ik maak me mijn nieuwe levensstijl stapje voor stapje eigen. Gelijk het gezegde "Rome is niet op één dag gebouwd" ga ik om met mijn gewicht: Die 206kg duurde 40 jaar, daar gaat niet in een paar maandjes 126kg vanaf. Dat kost serieus tijd. Niet tot Sint Juttemis: Ik heb onderzocht dat 1½ tot 2 jaar na aanvang reëel is.
Het is nu 15 mei 2022 dus bijna 5 maanden verder en ik ben inmiddels dik 40kg kwijt, bijna een derde. De eerste kilo's zijn nog makkelijk. Nu wordt het moeilijker en spannender, op naar de 'Tachtig is prachtig!'

Ik ben 'n positieve vrolijke meid, maar geboren in een mannenlichaam. Als transgender moet mijn lichaam gaan corresponderen met wie ik ben. Eerst afvallen, straks hormoontherapie (HRT, wachtlijst 2 jaar) en uiteindelijk de 'gender affirmation surgery' en misschien een 'tummietuck'? Ik maak soms geintjes en zeg wel 's iets dat je met een heftruck zout mag nemen.

😘